Remexendo nos papeis apareceron algún máis dos retratos que fixera polo 2002, cando estaba a rematar o meu desterro en calzoncillos na miña habitación, proceso de purificación de case un ano e medio que acabou co meu corpo e a miña cabeza no chollo que agora me mantén. O que é a vida, lembro cada un dos trazos que debuxei, pero apenas nada do que me metía na cabeza neses días. Son debuxos feitos con pilot e con Stabilo fino 0.4 de cor, en papel de cor. Atopei dous que son diferentes e que teñen a súa historia: o de cor en papel normal reciclado (por min, en A-4 que usaba para repetir palabras), está feito con lápices faber castell e bolígrafo, é o dobre autorretrato é pilot en cartulina. Estes tiñan un poema detrás, cousas miñas...
Todo o que fixemos nalgun momento nalgures queda para sempre en nós, eso é evidente, pero o que máis me surprende é que xa estaba antes en nós, antes de que saíra, coma o ovo na galiña... esa é a marabilla da creación, creo.
Autorretratos 2002. Lupe e Juan
No hay comentarios:
Publicar un comentario